Կանանց դերի կարևորությունը ընտանիքում և հասարակության մեջ պայմանավորված է մայրական բնազդին բնորոշ այն հոգատարությամբ ու ջերմությամբ, առանց որի հնարավոր չէ նոր կյանքի պահպանումը: Սակայն չպետք է մոռանալ, որ «կինը մայր է» պատկերացումը ամուսնական հարաբերություններում շատ հաճախ բերում է լարված կոնֆլիկտային իրավիճակների, քանի որ այդ պատկերացմամբ միաժամանակ ծնվում է և հակառակ պնդումը՝ «մայրն էլ կին է», ու ահա դուալիզմի այս թակարդի պատճառով, որում հայտնվում են թե՛ տղամարդիկ, թե՛ կանայք, շատ դժվարին է դառնում այդ թակարդում հայտնված մարդու ամբողջացման գործընթացը:
Իմ նախորդ գրառումներից մեկում նշել եմ, որ հարաբերություններում օգնության ձեռք մեկնողը նախ և առաջ պետք է իրեն օգնած լինի, որպեսզի սիրո այն լույսը, որն ի վիճակի է փակուղուց դուրս բերել և ազատագրել լաբիրինթում հայտնվածին, բնական լինի, այլ ոչ թե արհեստական: Կանանց կողմից անաչառ օգնության ձեռք մեկնելն այնքան էլ հեշտ չէ, քանի որ մայրության և մայրական սիրո ոչ պակաս հզոր լույսը խամրեցնում և կասեցնում է ինքնության կենարար լույսի թափանցումը:
Սա ունի նաև իր անատոմիա-ֆիզիոլոգիական հիմքը՝ կանանց կոնքի և սեռական օրգանների անատոմիայում գերիշխում են ընդունող կառուցվածքային առանձնահատկությունները, այլ ոչ թե անջատմանը-դուրս բերմանը նպաստող միավորները: Տարանջատման դժվարության պատճառով կանայք՝ անզոր գտնվելով սեռից վեր կանգնել, իրենց դրսևորած բարութան մեջ հաճախ առաջնորդվում են մայրական բնազդի թելադրանքով, որը մի կողմից մայրական սիրո և հոգատարության անգնահատելի գանձ է, մյուս կողմից սակայն՝ կրում է զգուշորեն թաքցրած կանացի սեռի ստվերային կողմը՝ տղամարդուն գերութան մեջ առնելու և սեփական հաճույքներին ու կարիքներին ծառայեցնելու միտումը:
Ես բնավ չեմ ասում, թե մայրական բնազդը կեղծ բարություն է, այլ միայն փաստում եմ, որ մայրությունը իգական սեռի միայն մի կողմն է, ու մյուս կողմում առկա է նույնքան հզոր հակառակ բևեռը, որից հենց կանայք՝ առաջին հերթին, սարսափում և թաքնվում են: Կանացի մրցակցությունը, խորամանկությունը, նենգությունը, անհավատարմությունը և գայթակղելու խարդավանքը ինչքան էլ զարհուրելի է հնչում, մայրական բնազդի հակառակ երեսն են, որը մարդկանց կողմից միշտ մնում է անտեսված, ապահով թաքցրած ու աչքից հեռու՝ մի անկյունում պահված, որպեսզի հանկարծ իրենց վարքի մեջ չհայտնվեն շեղված մոտիվներ, նեգատիվ քայլեր: Իզուր չէ, որ կանացի սեռը խորհրդանշող մոլորակը՝ Վեներան, ունի երկու անուն՝ Լուսաբեր և Գիշերավար:
[show_more more=»Կարդալ ավելին» less=»Փակել» align=»right»]
Կոմպլեմենտար ձևով տղամարդու կողմից դրսևորած հոգատարությունը նույնպես ունի իր ստվերային կողմը: Հաճախ հոգատարության անվան տակ ներկայացվող օգնությունն իրականում սեռական տիրապետման, կնոջը օբյեկտ դարձնելու, իշխելու, արական ինքնահաստատման գալու, հաճույք առնելու, ինչպես նաև՝ կնոջը պատժելու, տանջելու, ծաղրելու, նսեմացնելու, դաժանության ծարավը հագեցնելու ներթաքույց մոտիվներ է կրում: «Անձնազոհ հոգատարության» քողի տակ թաքնված այս միտումներն իրականում սեռական գրգռում հարուցելու ներուժ ունեն և սնուցում են գրգռման այդ ռեակցիան, ուստի և կախվածության մեջ են պահում տղամարդուն: Եվ քանի որ նմանատիպ շեղված միտումներն անընդունելի են սիրո պարագայում, ապա դրանք արտաքնապես ներկայացվում են իբրև սեռական զոհաբերման և միայն հանուն կնոջ հաճույքի կատարվող քայլեր: Պատահական չէ, որ դրանց գիտակցման դեպքում, տղամարդը ժամանակավորապես կորցնում է իր պոտենցիան: Եվ միայն այն բանից հետո, երբ նա հանձն է առնում աշխատել իր այս ստվերային մղումների հետ ու նրան հաջողվում է հաղթահարել ու տիրապետել դրանք, սեռային գրգռման ռեակցիան զրկվելով նախկին սնուցման աղբյուրից, ձեռք է բերում գրգռման նոր ներուժի հեռանկար՝ դարձնելով տղամարդուն առավել հզոր ու ցանկալի զուգընկեր:
«Հիմարիկ կանայք» սեռական գրգռում են առաջացնում հենց այն պատճառով, որ զոհ են դառնում որսորդ տղամարդու վերոնշյալ ստվերային մղումներին իրենց կախյալության, ագահության, կարճամտության, հեշտասիրության հետևանքով: Մինչդեռ մայր-կինը զուրկ է սեռական գրգռում առաջացնելու իշխանությունից, քանի որ իրեն բնորոշ սրբության խորհրդով, երբեք չի հայտնվում որսորդի ուշադրության տիրույթում:
Այս երկուսի միջև միջանկյալ դիրք են զբաղեցնում իմաստուն կանայք, ովքեր բոլոր ժամանակներում գրավել են թե՛ որսորդական հակումներ ունեցող, թե՛ դրանցից վեր կանգնած տղամարդուն հենց միայն իրենց խելքով, այլ ոչ թե սեռական օրգաններով կամ մարմնի այլ բարեմասնությամբ: Իմաստուն կանանց հետ սեռական ինտիմությունը չի կարելի սեքս անվանել, քանի որ կերպափոխված Մարդու ներկայությունը ստեղծում է ուրիշ իրականություն, որտեղ սեռական գրգռումը սնուցվում է իրական սիրո լույսով, իսկ այդ սերը չի կարող օգտագործել որևէ մեկին:
Իհարկե, երբեմն մարդիկ թյուրիմացաբար կարծում են, թե դիմացինին ծառայելու մղումը և հանուն դիմացինի «ինքնազոհաբերումը» վսեմագույն մղում է և չունի իր ստվերային կոմղը: Ճշմարտությունն այն է, որ ստորացման ենթարկվելու, պատժվելու, ուրիշներին ծառայություն մատուցելու մեջ նույնքան անձնական շահ ու շահադիտական մոտիվներ կան, ինչքան հակառակ դեպքում է:
Հիշենք, որ կին և մայր դուալիզմով առաջնորդվող մարդիկ էականորեն չեն տարբերվում իրարից, իր կրքերին տուրք տված կնոջը նսեմացնելը նույնն է, ինչպես՝ սեռական անզգայությամբ մորն աստվածացնելը: Կանացի հեշտասիրությունից հրաժարվելը և մայր լինելու պարգևով պաշտպանվելը՝ նույնն են իրենց խորքում: Մայրությամբ խոնարհության գալը և կանացի հեշտանքով հպարտորեն մեծամտանալը չեն տարբերվում էականորեն: Թե մեկ, թե մյուս բևեռի դրսևորումները զուգահեռ իրականություններ են, որոնց միաժամանակյա գոյության փաստի գիտակցումն է՛լ ավելի կբարձրացնի կնոջ ընտանեկան և հասարակական անփոխարինելի դերակատարումը:
[/show_more]
Comment
Շատ հետաքրքիրա, դե մեր ազգը որ հիվանդագին կոմպլեքսներովա տառապում, սովորությունա կնոջը պախարակելը, իրանց ուզածին հասնելը ու հետո հանրայնացնելը, դե էգոիզմա դա, բարդույթ, ազատ չեն, թողես մենակ կարմիր խնձոր էշությունը ՀԱՐԳԵՆ, ու կինն էլա դրանում մեղավոր, կապումա դաստիրակության հետ իբր, բայց իրականում ինքն իրեն զսպելով ու ներքին ցանկությունները տրորելով՝ լիքը բարդույթներա ձեռք բերում թե ֆիզիոլոգիական թե հոգեբանական…. պետք չի ապրել շրջապատի կարծիքի գերի ու սեփական բնական ձգտումները տրորելով…. իբր ի՞նչ, կյանքը վայելելն ա ճիշտը….